Page 45 - วารสารกรมบังคับคดี ปีที่ 20 ฉบับที่ 102

โดยบทบัญญัติดังกล่าวกำาหนดเหตุที่ลูกหนี้ พระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ … พ.ศ. 2516
รวมทั้งบุคคลอื่นที่มีสิทธิชำาระหนี้ได้ซึ่งเรียกรวมกันว่า ขอให้คืนที่ดินที่เหลือจากการเวนคืน ดังนั้น จึงเห็น
ผู้ชำาระหนี้ ดังนั้น ข้อขัดข้องของลูกหนี้ในการ ได้ว่าการที่ผู้วางทรัพย์นำาเงินค่าทดแทนจำานวน

ชำาระหนี้จึงเป็นเหตุที่ลูกหนี้จะยกขึ้นกล่าวอ้าง 466,500.- บาท มาวางทรัพย์ และยืนยันว่าเพื่อ
ในการขอวางทรัพย์ได้ และตามระเบียบกระทรวง ชำาระหนี้แก่เจ้าหนี้หรือเจ้าของที่ดินจึงไม่เกี่ยวกับ
ยุติธรรมว่าด้วยการวางทรัพย์ สำานักงานวางทรัพย์กลาง การที่เจ้าหนี้ฟ้องผู้วางทรัพย์เป็นคดีต่อศาลแต่อย่างใด
กรมบังคับคดี พ.ศ. 2518 และที่แก้ไขเพิ่มเติม มีข้อพิจารณาต่อไปว่า เงินค่าทดแทนจำานวน
ข้อ 2 ได้กำาหนดกรณีที่อาจขอวางทรัพย์ต่อเจ้าพนักงาน 466,500.- บาท ที่ผู้วางทรัพย์นำามาวางทรัพย์

สำานักงานวางทรัพย์กลาง ได้ใน 6 กรณี ซึ่งเป็นการ เจ้าพนักงานวางทรัพย์ กรมบังคับคดี จะต้องเก็บรักษา
สอดคล้องกับบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ไว้จนกว่าศาลจะมีคำาพิพากษาถึงที่สุด หรือจนกว่า
และพาณิชย์ อีกทั้งข้อ 3 แห่งระเบียบฯ ดังกล่าว จะพ้นกำาหนดระยะเวลาการบังคับคดีหรือไม่

กำาหนดให้ผู้วางทรัพย์ต้องแสดงเหตุที่ต้องวางทรัพย์ เห็นว่า ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
ไว้ในคำาร้องขอวางทรัพย์ตามแบบพิมพ์ที่สำานักงาน ได้บัญญัติเรื่องกำาหนดเวลาการวางทรัพย์ไว้เป็น
วางทรัพย์กลางกำาหนด โดยแสดงหลักฐาน การเฉพาะตามมาตรา 339 ซึ่งบัญญัติไว้ดังนี้
แห่งหนี้ประกอบ (ถ้าหากมี) ด้วย “มาตรา 339 สิทธิของเจ้าหนี้เหนือทรัพย์
เรื่องนี้ได้ความว่า ผู้วางทรัพย์ได้มีการเวนคืน ที่วางไว้นั้นเป็นอันระงับสิ้นไปเมื่อพ้นเวลาสิบปีนับแต่

ที่ดิน และเจ้าของที่ดินได้รับเงินค่าเวนคืนแล้ว ได้รับคำาบอกกล่าวการวางทรัพย์
ต่อมาภายหลังได้ตรวจสอบที่ดินดังกล่าวแล้วปรากฏว่า อนึ่ง เมื่อสิทธิของเจ้าหนี้ระงับสิ้นไปแล้ว
เจ้าของที่ดินได้ดำาเนินการแบ่งแยกรังวัดที่ดิน โดยผล ถึงแม้ลูกหนี้จะได้ละสิทธิถอนทรัพย์ ก็ยังชอบที่จะ http://www.led.go.th

การรังวัดแบ่งแยกเนื้อที่ดิน ที่ดินถูกเวนคืนเพิ่มขึ้น ถอนทรัพย์นั้นได้”
จำานวนเนื้อที่ 48 ตารางวา รวมเป็นเงินค่าทดแทน จากบทบัญญัติดังกล่าวเมื่อลูกหนี้วางทรัพย์
466,500.- บาท จึงเห็นว่าเป็นที่ดินที่อยู่ในแนวเขต ไว้ต่อสำานักงานวางทรัพย์แล้ว เจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิ
ที่จะต้องเวนคืน แต่เจ้าของที่ดินอ้างว่า ที่ดินจำานวน รับทรัพย์ที่วางไว้ได้ โดยแสดงเจตนาขอรับเอาทรัพย์
เนื้อที่ 48 ตารางวา เป็นกรรมสิทธิ์ จึงเป็นการที่ ที่วางต่อสำานักงานวางทรัพย์ แต่อย่างไรก็ดี เจ้าหนี้

เจ้าหนี้บอกปัดไม่ยอมรับชำาระหนี้ และเพื่อให้ จะต้องใช้สิทธิขอรับเอาทรัพย์ที่วางภายใน 10 ปี
ผู้วางทรัพย์หลุดพ้นจากหนี้ที่ต้องชำาระจึงนำาเงิน นับแต่ได้รับคำาบอกกล่าวการวางทรัพย์ เนื่องจาก
ค่าเวนคืนที่ดินเนื้อที่ 48 ตารางวา รวมเป็นเงิน หากพ้นกำาหนดเวลาดังกล่าวย่อมหมดสิทธิ และ

ค่าทดแทน 466,500.- บาท ไปวางต่อเจ้าพนักงาน กลับคืนไปเป็นสิทธิของลูกหนี้ที่จะถอนคืนทรัพย์
วางทรัพย์กรมบังคับคดี เพื่อชำาระหนี้แก่เจ้าหนี้ ที่วางได้ แม้ลูกหนี้จะได้สละสิทธิถอนทรัพย์ที่วาง
โดยมีเงื่อนไขว่าเจ้าหนี้จะรับเงินค่าทดแทนได้ ไว้ก็ตาม
ต่อเมื่อดำาเนินการจดทะเบียนรังวัดแบ่งแยกเวนคืน เมื่อผู้วางทรัพย์ขอวางเงินทดแทน จำานวน
ที่ดิน จำานวน 48 ตารางวา ให้กับผู้วางทรัพย์ 466,500.- บาท ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการ

แต่ข้อเท็จจริงตามคำาฟ้องที่เจ้าหนี้นำาคดี เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2530 และที่แก้ไข
มาฟ้องผู้วางทรัพย์ต่อศาลนั้น สืบเนื่องจาก เจ้าหนี้ เพิ่มเติม ต่อเจ้าพนักงานวางทรัพย์ กรมบังคับคดี
อ้างว่า ที่ดินจำานวนเนื้อที่ 48 ตารางวา เป็นกรรมสิทธิ์ เพื่อชำาระหนี้ให้กับเจ้าหนี้ เนื่องจากเจ้าหนี้บอกปัด

ผู้วางทรัพย์ไม่มีสิทธินำาที่ดินดังกล่าวไปเกินจาก ไม่ยอมรับชำาระหนี้ กรณีจึงมิใช่การวางทรัพย์ตาม

43

กรมบังคับคดี กระทรวงยุติธรรม