Page 32 - หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจการประกันการชำระหนี้ด้วยบุคคล - กรมบังคับคดี
P. 32
คู่มือ หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจ
การประกันการชำาระหนี้ด้วยบุคคล
อย่างไรก็ดี เจ้าหนี้และผู้คำ้าประกันอาจตกลงกันเพื่อผ่อนระยะ
เวลาออกไปได้ แต่การตกลงยอมให้ผ่อนระยะเวลาออกไปได้นั้นไม่สามารถ
ตกลงกันล่วงหน้าได้ ซึ่งในทางปฏิบัติแต่เดิมสัญญาคำ้าประกันได้กำาหนดไว้
ชัดเจน เช่น “ผู้คำ้�ประกันตกลงยินยอมและผูกพันตนคำ้�ประกันให้เจ้�หนี้ผ่อน
ระยะเวล�ก�รชำ�ระหนี้ให้แก่ลูกหนี้ได้” เพราะเจ้าหนี้มักมีอำานาจการต่อรอง
มากกว่าและผู้คำ้าประกันย่อมไม่มีทางเลือกที่ต้องแบกรับภาระมากเกินไป
ดังนั้น ผู้คำ้าประกันควรมีสิทธิจะพิจารณาเมื่อมีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในอนาคตว่า
ตนจะยอมรับภาระเพิ่มขึ้นหรือไม่อย่างไรก็ดี ข้อห้ามตกลงล่วงหน้าไม่ใช้กับ
ผู้คำ้าประกันที่เป็นสถาบันการเงินหรือคำ้าประกันเพื่อสินจ้างเป็นปกติธุระ
ดังนั้น หากในสัญญาคำ้าประกันมีข้อตกลงล่วงหน้ายินยอมให้เจ้าหนี้
ผ่อนระยะเวลาการชำาระหนี้โดยผู้คำ้าประกันต้องผูกพันชำาระหนี้ต่อไป และ
ไม่ใช่การคำ้าประกันโดยสถาบันการเงินหรือคำ้าประกันเพื่อสินจ้างเป็นปกติธุระ
ข้อตกลงดังกล่าวไม่มีผลบังคับ ผู้คำ้าประกันจึงยังคงมีสิทธิพิจารณาว่า
จะยินยอมให้เจ้าหนี้ผ่อนเวลาออกไปหรือไม่
ข้อตกลงล่วงหน้าให้เจ้าหนี้ผ่อนระยะเวลาการช�าระ
“หนี้ที่มีก�าหนดระยะเวลาแน่นอน”
ให้แก่ลูกหนี้ข้อตกลงดังกล่าวใช้บังคับไม่ได้
31
คู่มือ หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจ
การประกันการชำาระหนี้ด้วยบุคคล
