Page 32 - หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจ การประกันการชำระหนี้ด้วยบุคคล - กรมบังคับคดี
P. 32
คู่มือ หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจ
การประกันการชำาระหนี้ด้วยบุคคล
อย่างไรก็ดี เจ้าหนี้และผู้ค�้าประกันอาจตกลงกันเพื่อผ่อนระยะ
เวลาออกไปได้ แต่การตกลงยอมให้ผ่อนระยะเวลาออกไปได้นั้นไม่สามารถ
ตกลงกันล่วงหน้าได้ ซึ่งในทางปฏิบัติแต่เดิมสัญญาค�้าประกันได้ก�าหนดไว้
ชัดเจน เช่น “ผู้ค�้ำประกันตกลงยินยอมและผูกพันตนค�้ำประกันให้เจ้ำหนี้ผ่อน
ระยะเวลำกำรช�ำระหนี้ให้แก่ลูกหนี้ได้” เพราะเจ้าหนี้มักมีอ�านาจการต่อรอง
มากกว่าและผู้ค�้าประกันย่อมไม่มีทางเลือกที่ต้องแบกรับภาระมากเกินไป ดัง
นั้น ผู้ค�้าประกันควรมีสิทธิจะพิจารณาเมื่อมีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในอนาคตว่า
ตนจะยอมรับภาระเพิ่มขึ้นหรือไม่อย่างไรก็ดี ข้อห้ามตกลงล่วงหน้าไม่ใช้กับ
ผู้ค�้าประกันที่เป็นสถาบันการเงินหรือค�้าประกันเพื่อสินจ้างเป็นปกติธุระ
ดังนั้น หากในสัญญาค�้าประกันมีข้อตกลงล่วงหน้ายินยอมให้เจ้าหนี้
ผ่อนระยะเวลาการช�าระหนี้โดยผู้ค�้าประกันต้องผูกพันช�าระหนี้ต่อไป และ
ไม่ใช่การค�้าประกันโดยสถาบันการเงินหรือค�้าประกันเพื่อสินจ้างเป็นปกติธุระ
ข้อตกลงดังกล่าวไม่มีผลบังคับ ผู้ค�้าประกันจึงยังคงมีสิทธิพิจารณาว่า
จะยินยอมให้เจ้าหนี้ผ่อนเวลาออกไปหรือไม่
ข้อตกลงล่วงหน้าให้เจ้าหนี้ผ่อนระยะเวลาการช�าระ
“หนี้ที่มีก�าหนดระยะเวลาแน่นอน”
ให้แก่ลูกหนี้ข้อตกลงดังกล่าวใช้บังคับไม่ได้
31
คู่มือ หลักประกันเพื่อการประกอบธุรกิจ
การประกันการชำาระหนี้ด้วยบุคคล
